چه لذتی دارد،وقتی آدم کتاب ناب می خواند.آدم خیال می کند در مسابقه ای بزرگ،بزرگترین جایزه را برده است.امروز کتاب نابی را خواندم.در آن آمده بود:«فاصله میان کسی که قبلا بوده اید و شخصی که حالا به آن تبدیل شده اید،جایی است که حرکت زندگی واقعا اتفاق افتاده است.»
به بررسی حرکت های زندگی می پردازیم:

حرکت های«ناباب»با تصویرهای سیاه وسفید،تیره و کدر ظاهر می شوند.حرکت هایی که یادگار اندوه ها و ماجراهای نکبت باری هستند که تغییرات ناخواسته و ناپسند به وجود آورده اند.حرکت هایی که تماشای هربار آنها صفحه رایانه خاطراتمان را برفکی می کنند وخشم ها و غیظ های گذشته یمان را به رژه وا می دارند.
اما،حرکت های«باب»و«ناب»زندگی،با تصویرهای رنگین،شفاف و دلپذیری خودنمایی می کنند که بازماندگان شادی ها،مسرت ها ورضایتمندی هایی هستند که تغییرات خواسته وآرزو شده را به وجود آورده اند.حرکت هایی که تماشای هر بار آنها، صفحه رایانه حافظه یمان را روشن تر وبراق تر از پیش وتماشایی تر از گذشته می کنند،دلربایی می کنند وسرور وشعف تازه میآفرییند.
به خواندن کتاب ادامه می دهم:
«باد با قدرت و به شدت بر درختان جوان می وزد.نه برای اینکه به آنها صدمه برساند،بلکه برای اینکه به ریشه هایشان بیاموزد که محکم به زمین بچسبند.»
به مدرسه بیندیشیم ودراین جاده میان کسی که هستیم وبه شخصی که تبدیل خواهیم شد قدم میزنیم واز خود می پرسیم:
«وقتی که بزرگ شدیم،کدامین حرکت های زندگی یمان را به تماشا خواهیم نشست؟کدام یک از تغییرات زندگی را شفاف تر،دلپذیرتر و تماشایی تر خواهیم دید؟

کدام یک از حرکت های زندگی را........